zondag, augustus 20, 2006

Competentiegericht opleiden

Ja, ik lees heus nog wel eens een boek, zoals dat hiernaast. In dit geval puur uit professionele motieven; daar lijkt me trouwens echt niets mis mee. Ik heb echter niet de gewoonte om de lezers van deze weblog te vermoeien met dergelijke onderwijskundige overwegingen want daar wil die blog nu eenmaal niet over gaan. Maar in dit geval maak ik een uitzondering omdat mij al lezend een aantal vragen te binnen schiet dat wel degelijk betrekking heeft op het informatievak. Maar eerst wil ik graag een paar opmerkingen kwijt over de toch wel wat suggestieve vormgeving van dit nieuwe boek van Filip Dochy. Ik beschouw deze post dus als een inleiding op een volgende die dan echt over onderwijs en information research zal gaan.
Filip Dochy is zo'n beetje de paus van het competentiegerichte onderwijs in Nederland en Vlaanderen en het hele HBO is intussen bezig zijn ideeën te implementeren. Over de discussies waarmee dat gepaard gaat wil ik het hier ook niet hebben, maar zeker het afgelopen jaar sijpelt kritiek op dat 'nieuwe leren' ook door naar de opiniepagina's van de landelijke kranten. Met name in NRC Handelsblad laten tegenstanders zich nogal eens horen, hoewel het dan meestal niet over het beroepsonderwijs maar over het voortgezet onderwijs gaat. De criticasters menen dan meestal dat leerlingen niets meer leren en dat de school is verworden tot een speelplaats waarin scholieren /studenten vooral laten zien wat ze allemaal al kunnen. Ik geef dit wellicht een beetje kort door de bocht weer, maar in grote lijnen is dat toch wel wat er bedoeld wordt.
Wie, vraag ik me af, haalt het dan in zijn hoofd om als illustratie op een boek over dat ter discussie staande onderwijs een volledig lege collegezaal te gebruiken waar een docent (welke competentiegerichte student draagt er immers een pantalon met een plooi?) over de banken loopt? Terwijl honderden professionals in het HBO
dagelijks bezig zijn om in goed bezochte workshops en contactbijeenkomsten uit te dragen dat een professionele attitude óók van alles te maken heeft met hoe je er bij zit en hoe je je boodschap overdraagt.
Afijn, de volgende post zal dus gaan over dat competentiegerichte onderwijs en information research.

Boek: Dochy, F., en Nickmans, G. (2005). Competentiegericht opleiden en toetsen : Theorie en praktijk van flexibel leren. Utrecht : Lemma
Technorati tag:

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Deze post fascineert mij Jos en ik zie uit naar je volgende.
Ik heb nuttige dingen geleerd in Den Haag en zowel professionele colleges gehad als zeer rommelige.....

maar ik heb in de loop van vier jaar toch ook dingen gezien die er toe hebben geleid dat ik niet meer zo'n hoge pet op heb van HBO in Nederland in de algemene zin. Er worden inderdaad professionals voortgebracht maar laatst bijvoorbeeld hielp ik iemand met een scriptie die echt slecht was. Dat meen ik echt.
Ze kreeg een acht uiteindelijk. Nadat vijf mensen haar werk hadden bijgeschaaft.
Ik mag zelf nog wel eens denken dat mensen met iets minder kwaliteiten niet zo veel beter worden van een opleiding. En dan baseer ik mezelf niet op de Haagse Hogeschool maar op het niveau van HBO'ers in Nederland.

Iedereen haalt steeds meer diploma's: maar dat leidt vooral tot verbeterde cv's en niet zozeer tot zelfstandig denkende professionals.

Ook erg kort door de bocht maar volgens mij zit er ergens wel een kern van waarheid in.

Edwin

1:11 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

bijgeschaafd is met een d natuurlijk :-))

E

1:13 p.m.  

Een reactie posten

<< Home