#infokermis U gebruikt een internetbron: mag dat?

Bij het 'scheiden van de mert' wil ik graag nog een duit in het zakje van Christians blogkermis doen. Ik leg daarbij de nadruk op het kwaliteitsaspect en ga dus voorbij aan bijvoorbeeld juridische vraagstukken. Als docent in het HBO kan ik Christian melden dat ik bij mijn studenten juist heel veel internetbronnen tegenkom in hun literatuurlijsten. En als hij, als opdrachtgever voor (stage)projecten, een andere ervaring heeft dan zou het inderdaad wel eens kunnen dat hij slechts 'gekuiste' versies ziet waar de docent al flink op heeft zitten sturen. Maar waarom hebben docenten in het hoger onderwijs dan zo'n moeite met internetbronnen?

Voor mijzelf sprekend kan ik hem toevertrouwen dat ik daar helemaal niet zo'n moeite mee heb maar dat ik literatuurlijsten met louter internetbronnen inderdaad niet vind passen in een werkstuk in het kader van hoger onderwijs. In mijn eigen opleiding (IDM van De Haagse Hogeschool) verwacht ik dat studenten zich een beeld vormen van het informatieaanbod in brede zin. En dat is, behalve het internet, de fysieke bibliotheek met boeken en tijdschriften maar zeker ook de digitale bibliotheek met internationale journals, abstract services en andere bibliografische databases. Studenten die zich beperken tot wat op het openbaar toegankelijke internet te vinden is, doen zichzelf en hun studie tekort en geven er blijk van een beperkt zicht te hebben op de wereld van documentaire informatie.

Er is echter met openbare internetbronnen nog meer aan de hand. Ze zijn relatief gemakkelijk te vinden maar veel moeilijker is te bepalen hoe representatief de content ervan is. De kwaliteit is veel moeilijker te beoordelen dan die van meer officiële publicaties die een proces van peer review of in ieder geval een redactionele beoordeling hebben doorlopen. Door zich te beperken tot internetbronnen maken studenten het voor henzelf dus extra moeilijk in de fase dat ze de gevonden informatie op betrouwbaarheid en autoriteit moeten beoordelen. Ik schreef daar eerder en elders al veel uitgebreider over. Studenten zouden er dan ook heel veel mee geholpen zijn als de genoemde professionele retrievaltools (bibliografieën, abstract services) veel vaker ook de content van serieuze internetbronnen tot hun scope gaan rekenen, wat helaas nog maar mondjesmaat gebeurt.

Het argument dat het internet actuele onderwerpen veel beter op de voet volgt, snijdt natuurlijk wel een beetje hout maar vergeet niet dat databases met conferentiepapers (zoals ACM Digital Library) zeker niet heel erg achterlopen. Tenslotte: M@school spreekt een waar woord als ze zegt dat het er uiteindelijk natuurlijk om gaat dat studenten relevante, actuele en betrouwbare informatie verwerken tot een eigen standpunt en daarbij niet nalaten om op een correcte manier naar hun bronnen te verwijzen. In het HBO noemen we dat het 'oordelend vermogen' van de student. Eén van de kwaliteiten om met succes te kunnen deelnemen aan de informatiemaatschappij.