Hacettepe (Ankara)
Het wordt nu toch wel tijd om ook hier iets vast te leggen over mijn verblijf te Ankara. Als ik erop terugblik zijn het de warme sfeer op Hacettepe Universiteit en de hechte band tussen studenten en staf die me het meest zijn bijgebleven. Wat dat betreft zullen Yasemin en Birce (foto) nog een hele cultuurschok ervaren als ze (zoals ze van plan zijn) in februari voor een semester komen studeren aan de IDM in Den Haag. Niets ten nadele van mijzelf of mijn collega's, maar in Nederland gaan studenten en docenten toch wel wat afstandelijker met elkaar om. Het is voor studenten in Turkije dan ook wel een hele eer om aan de universiteit te kunnen studeren: anders dan bij ons doe je vooraf een examen op grond waarvan wordt bepaald of (en voor welke studie) je wordt toegelaten. Ik hoop voor de beide dames dat het ze lukt om hun verblijf in Nederland geregeld te krijgen en het dansje met Birce wil ik dan graag in een Delftse of Haagse discotheek nog eens overdoen.
Twee volle dagen confereren is vermoeiend als je zowel voor de heen- als voor de terugreis om circa 3:00 A.M. het bed uit moet. Toch heb ik er ook inhoudelijk wel wat aan overgehouden. John Regazzi (tot voor kort CEO van de Amerikaanse divisie van Elsevier) gaf een interessante visie op de complexe organisatie van het wetenschappelijk publiceren. Later ontdekte ik dat het wel zo'n beetje een replica was van een lezing die hij 3 jaar geleden al hield voor de National Federation of Science Abstracting and Indexing Services (NFSAIS).
Bijzondere warme herinneringen houd ik over aan de ontmoetingen met Steve Whittaker en Serap Kurbanoglu. Steve was bovendien keynote speaker van de 2e dag. Dat deed hij lang niet slecht maar wat verwacht je anders van iemand met zo'n mooie publicatielijst? Als we hem moeten geloven (en waarom zouden we niet?) is de toekomst aan multimedia en hij gaf een fraai perspectief op nieuwe software-oplossingen om die toegankelijk te maken. Serap Kurbanoglu had het erg druk met het reilen en zeilen van het symposium maar tussen de bedrijven door heb ik interessante inzichten met haar kunnen uitwisselen over informatievaardigheden en leerstijlen van de studenten aan het Department of Information Management van de Hacettepe.
Van de stad Ankara heb ik weinig meer meegekregen dan het vliegveld. Reden genoeg om nog eens terug te gaan.
Twee volle dagen confereren is vermoeiend als je zowel voor de heen- als voor de terugreis om circa 3:00 A.M. het bed uit moet. Toch heb ik er ook inhoudelijk wel wat aan overgehouden. John Regazzi (tot voor kort CEO van de Amerikaanse divisie van Elsevier) gaf een interessante visie op de complexe organisatie van het wetenschappelijk publiceren. Later ontdekte ik dat het wel zo'n beetje een replica was van een lezing die hij 3 jaar geleden al hield voor de National Federation of Science Abstracting and Indexing Services (NFSAIS).
Bijzondere warme herinneringen houd ik over aan de ontmoetingen met Steve Whittaker en Serap Kurbanoglu. Steve was bovendien keynote speaker van de 2e dag. Dat deed hij lang niet slecht maar wat verwacht je anders van iemand met zo'n mooie publicatielijst? Als we hem moeten geloven (en waarom zouden we niet?) is de toekomst aan multimedia en hij gaf een fraai perspectief op nieuwe software-oplossingen om die toegankelijk te maken. Serap Kurbanoglu had het erg druk met het reilen en zeilen van het symposium maar tussen de bedrijven door heb ik interessante inzichten met haar kunnen uitwisselen over informatievaardigheden en leerstijlen van de studenten aan het Department of Information Management van de Hacettepe.
Van de stad Ankara heb ik weinig meer meegekregen dan het vliegveld. Reden genoeg om nog eens terug te gaan.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home